Tien jaar geleden stond ik eenzaam en alleen temidden het Groot Schietveld, toen het in brand vloog. Ik zag rook, geen vuur. Zou ik bellen of niet? Want het leger heeft het sowieso niet in de fik gestoken. Zouden ze de schuld op mij durven schuiven? Tja, die vogel zal niet bellen hé… Ik wist dat ze met fosfor hadden geoefend. Tijdens nachtoefeningen schieten ze deze flashen af, die dan licht geven. Bijwerking hiervan is dat het zeer makkelijk in brand schiet, met de fatale combinatie van warmte en wind. Dus ik dacht: ik zal toch maar bellen voor dat spel hier helemaal afbrandt.
Eenzaam en alleen stond ik daar: 25 minuten lang totdat ik in de verte een eerste brandweerwagen hoorde komen. Het gaat dan om de brandweer die we allemaal kennen, en die van defensie. Bij die 25 minuten moet je dan nog eens de tijd rekenen om uit te leggen waar ze moesten zijn. Jonge jonge jonge… wat een soep was me dat toen! Ik kon de gps coördinaten doorgeven, maar daar waren ze niks mee. Ook daarmee is toen veel tijd verloren gegaan.
Hoe gaat dat aanrijden van de brandweer praktisch in zijn werk? De brand van 10 jaar geleden waarover ik hier spreek, heeft het nieuws niet gehaald. Het ging toen over nog geen hectare. De brand van afgelopen vrijdag kon zich zodanig snel verspreiden (wind vanuit alle richtingen) dat het een andere zaak is. Even terug in de tijd. Ik bel de brandweer via 112 en verwittig ook Defensie via hun nummer. Ik vermoedde dat defensie het snelst ter plekke zou geraken, en dat was ook zo. Een jeep of aangepaste brandweerwagen rijdt uiteraard vlotter dan een die helemaal vol met water zit, en vanuit een verdergelegen brandweerkazerne moet vertrekken.
Dus: er moet eerst een legerjeep vanuit de kazerne (kant Brasschaat) komen, en de centrale middenweg van het Groot Schietveld helemaal afleggen. Een dikke 5 km, wat met hun voertuigen vlot gaat, maar bij een brand altijd te traag. Daarop volgen enkele jeeps met militairen die al gaan ingrijpen. Die eerste jeep legt dus een traject van 5km af, naar de bareel aan de Kampweg (Brecht-Wuustwezel). Deze ligt op slot, en moeten zij openen voor de brandweer van Brecht. Die brandweer van Brecht moet dan op zijn beurt terug de jeep volgen, om bij de brand terecht te komen. Dat was ongeveer 1,5 kilometer. Vandaar dat er toch wat tijd overgaat. Men zal intussen wel lessen hebben getrokken en procedures verbeterd, toch lijkt dat kwartier waarover bij de laatste brand werd gesproken razendsnel. Bedenking: je geeft de poetsvrouw toch ook een sleutel van je voordeur?
Ik heb toen minder dan een minuut nagedacht om te bellen. Ik vraag me af hoelang men afgelopen week heeft nagedacht, want de beller wist toen ook dat zij het “waarschijnlijk misschien” hadden veroorzaakt. Aldus een luitenant-kolonel voor VRTNWS.
Gelukkig bleef het toen slechts bij een klein brandje, dat door de brandweer en militairen met schop geblust kon worden. Dit brandje vond waarschijnlijk misschien toevallig plaats in hetzelfde deel als nu: de centrale doelenzone. Een brandje dat uiteraard nooit heeft plaatsgevonden.
Ik hoop dat de waarheid aan het licht komt. Alle vingers wijzen naar defensie, toch zijn zij niet de enige betrokken partij. En ik hoop dat de waarheid, volledig en correct, publiek wordt gemaakt. Want de info die je via de media verneemt, is populistisch: het leger heeft het gedaan, en daarmee is de kous af. Het hele verhaal is hier nodig.
Lees op vrijdag 30 april hier nog wat nieuwe info over de brandgrachten, en het effect op nog een andere brand van een decennium geleden.
Lees in volgende blog meer info over het effect van brandgrachten:
Leave a reply
😂👍