Alles heeft een begin: het Albertkanaal. Een libel die zijn leven start door via het beton van een schraal kanaal richting de wereld te kruipen: de Rivierrombout kan het. Je ziet op onderstaande foto’s zijn metamorfose tegen de betonnen wand. Er zijn meer gezellige plaatsen om het levenslicht te zien. Daarom is de Rivierrombout in zekere zin de kampioen van de metamorfose: in slecht een halfuur klaart hij de klus. Een libel die op een meer pittoreske wijze dit proces doet er meestal enkele uren over. De start is ook snel, en het gebeuren vertraagt eens hij zijn vleugels begint op te pompen.
Het zwart met geel vind ik een fantastische kleurcombinatie, vandaar dat ik de Rivierrombout als imago ook zo interessant vind. Ik nam een larvenhuidje mee (er zijn daar zelfs verzamelaars van), en fotografeerde dit thuis. Normaal gebruik ik mijn studioflitsen voor baby Jits (‘t is te zeggen, peuter want ze is al dik anderhalf). Toch vind ik het wel wat hebben om puur natuur tegen een witte achtergrond te fotograferen. Een stuk overschot van huid breng je daar geen enkele schade mee toe, dus het exuvium (zo heet een leeg larvenhuidje) moest onder de flitsers. Met dit als resultaat. Uiteraard werd de libel zelf wel puur natuur gefotografeerd!
Oh ja, misschien nog even vermelden dat bij de familie van de Rombouten de ogen uit elkaar staan. Bij de meeste libellensoorten botsen deze tegen mekaar. Dus ook al ken je geen snars van deze insectenorde, als de ogen uit mekaar staan noem je hem maar meneer de Rombout.
Leave a reply
[…] hebt niet altijd direct prijs. Toen ik de rivierrombout ging fotograferen, zag ik ineens een vlinder op de grond zitten. Het was een kersverse eikenpage, […]