Jeuj, het is lente (of zo leren we het toch op school).
Een van de hoogtepunten richting voorjaar zijn toch wel de heikikkers. Slechts enkele dagen zien de mannetjes blauw. Het ene seizoen zijn ze makkelijk te vinden, het andere seizoen dan weer moeilijker. De ene keer vind je ze slechts enkele dagen, met wat geluk soms een week.
Locaties waarop je heikikkers kan vinden, wisselen ook jaarlijks naargelang de omstandigheden. Het is dus niet omdat hij dit jaar in ven x zat, dat hij daar volgend jaar ook terug zal zitten. Zoeken en wat geluk hebben zijn belangrijke facturen, en met kennis vind je ze zeker! De vindplaats van heikikkers wordt ook niet aan de grote klok gehangen, omdat het een zeldzame soort is. Het aantal waarnemingen blijft jaarlijks dan ook beperkt, zie: https://waarnemingen.be/species/446/observations/?
Uiteraard is wel geweten dat je ze in de provincies Antwerpen en Limburg kan vinden, en ook Nederland heeft zo’n hotspots. De activiteitsperiode kan per regio ook uiteenlopen. En kraai niet te snel victorie, want er bestaan ook blauwe exemplaren van de ‘gewone’ bruine kikker.
Als de lente er dan is, dan zijn de heikikkers meestal weg. Hun eiklompen, ter grootte van een hand, vind je nog wel een tijdje later terug.
Heikikkers behoren voor mij toch tot de topsoorten die je in De Kempen kan vinden. Elk jaar opnieuw is het een uitdaging om ze te vinden, en liefst een zo blauw mogelijk mannetje. De mate waarin de kikker blauw ziet, hangt ook af van de weersomstandigheden waarin je hem vindt. Dit jaar waren deze bijzonder: enkele zonnige dagen en ook enkele dagen met vrieskou. Het was zeker geen topjaar voor de heikikkers. Ik denk dat het laatste topjaar dat ik meemaakte ongeveer 10 jaar terug is. Dat is al even geleden dus. Waarom het dit jaar wat minder is, lees je binnenkort.
Leave a reply