ICM betekent voluit Intentional Camera Movement. Bij elke ICM-foto wordt de camera bewust bewogen met een schilderachtig, impressionistisch en/of artistiek beeld als resultaat. Er kan niet één betekenis aan worden gekoppeld omdat ICM zo breed is: je creativiteit is hier onbeperkt.
Boomstammen zijn een uitstekend onderwerp om ICM-technieken op uit te proberen. Je komt snel tot succesvol resultaat met verrassende effecten. Hier werd de camera vooruit geduwd. Danny Laps, 15 december; 105mm; 1/10s bij f/16; ISO 100.
Dit is een voorbeeldhoofdstuk uit ‘Het complete handboek natuurfotografie’, en zal slechts tijdelijk beschikbaar zijn. Het geeft je een idee over de inhoud van het boek, en hierbij krijg je dit hoofdstuk cadeau. Dit is de tekst die nog niet doorheen de redactie is gegaan, dus wie het boek heeft, kan eens vergelijken welk werk er nog achter zit.
Een breed begrip
De intro verraadt al dat ICM niet in één woord te omschrijven is. Toch kun je het makkelijk definiëren: een foto waarbij je de camera bewust beweegt om een specifiek effect te verkrijgen.
Verder kun je gaan interpreteren wat het effect voor jou betekent. Het kan impressionistisch zijn, kunstzinnig, creatief, pointillistisch, … Het maakt vooral duidelijk dat het niet om een gewone registratiefoto gaat. ICM overstijgt de gewone fotografie en heeft nog weinig te maken met vastleggen wat je ziet. Je zou het eerder een interpretatie van de werkelijkheid kunnen noemen, wat onlosmakelijk is gekoppeld aan de visie van de fotograaf.
Creativiteit is hier onbeperkt, dat staat vast. Je kunt je fantasie de vrije loop laten. Omdat ICM altijd draait om beweging – en dus een langere sluitertijd – in combinatie met een ongekend resultaat. Het is met andere woorden niet te voorspellen hoe je foto er exact zal uitzien. Het is soms wel te voorspellen in welke richting je werkt, en wat ongeveer het effect zou kunnen zijn.
Een onvoorspelbaar effect
Moesten fotografen een glazen bol hebben, dan zouden ze op minder succesvolle dagen niet op pad gaan. Bij ICM geldt dit in een andere vorm: je weet pas hoe je foto eruit ziet nadat je hem hebt gemaakt. Je kunt bij een registratiefoto redelijk goed voorspellen welke foto je wilt maken, hoe je dat doet, en het resultaat zal zo goed als volledig overeenstemmen met wat je in gedachten had.
Bij ICM werk je met een langere sluitertijd. Deze zorgt er al voor dat het vrij onvoorspelbaar wordt waartoe de foto zal leiden. Je vertrekt best wel vanuit een bepaald idee: je wilt het ongeveer zo. Op basis daarvan kun je een sluitertijd gaan bepalen en een beweging kiezen voor je ICM-foto.
De camera beweegt altijd
Onderwerpen kunnen rotsvast zijn of in beweging. Bij ICM hangt het namelijk niet af van je onderwerp. De techniek vereist dat je met je camera beweegt. De beweging van je camera leidt tot een bepaald effect. Het onderwerp dat al dan niet beweegt oefent een invloed uit op dit effect.
Als Youtubetutorials bekijkt over ICM staan fotografen vaak te pronken met het aantal foto’s dat ze namen om er uiteindelijk één goeie over te houden. Vaak zijn ze nog trotser op de waanzinnige bewegingen die ze met hun camera maken. Alsof ze hem lanceren zoals een raket of laten vliegen als een boemerang. Ik beschouw dit niet als het goede voorbeeld, maar dat is ook een stukje smaak en stijl. Toch ben ik ervan overtuigd dat ik je hier kan helpen door je aan te raden de bewegingen beperkt te houden. Less is more.
Met deze drie bewegingen kun je al eindeloos aan de slag:
- Duw je camera vooruit of trek hem naar je toe.
- Maak een golvende beweging.
- Draai je camera in een kwartcirkel.
Deze lijst kan absoluut langer maar het zou geen goed advies zijn. Onthou uit deze beperkte lijst dat het vooral verstandig is om eerst enkele bewegingen uit te proberen, om je er vervolgens op een specifieke te concentreren. Maak dus keuzes, en maak niet de ene beweging na de andere.
Een langere sluitertijd
Is je sluitertijd te kort, dan bevriest de beweging en dan is er geen sprake meer van ICM. Je sluitertijd moet dus iets langer zijn zodat de beweging mee wordt geregistreerd. Het kan een tiende van een seconde zijn, maar ook enkele seconden lang. Een tiental seconden mag, maar is niet nodig en bovendien minder van toepassing bij ICM.
Je kunt een langere sluitertijd verkrijgen door te werken met een lage ISO-waarde en een kleine diafragma-opening (groot getal). Bewolkt, donker weer is meestal voldoende om je sluitertijd lang genoeg te krijgen. Is hij nog te kort, dan kun je met een polarisatiefilter de sluitertijd voor ongeveer een stop verlengen. Soms kan dat al goed helpen. Als er dan nog meer nodig is om de sluitertijd te verlengen, dan zul je een ND filter moeten gebruiken.
Een ICM-foto maken
Sluitertijd, beweging en onderwerp vormen de basis van je ICM-foto. Om de beweging vloeiend te laten verlopen, start je deze al best voor je op de ontspanknop drukt. Je brengt je camera dus in beweging en je drukt af terwijl je de beweging aanhoudt. Doorgaans ligt het succespercentage van ICM-foto’s lager dan bij registratiefoto’s. Je zult meer moeten proberen omdat het resultaat toch altijd een verrassing is.
Leave a reply